Od Chanyeol'a C.D: Mike

Zastanawiałem się przez krótką chwilę co wybrać. Na pewno nie mógłby być to park albo miasto, straciłem trochę ufność wobec tych dwóch miejsc.

- Hmm… Co powiesz na bibliotekę? – spytałem.

- Chcesz się uczyć?

- Nie, chciałem poszukać jakiejś ciekawej książki, żebym miał czym umilić sobie czas. – stwierdziłem. – Nauka mi teraz nie w głowie. – dodałem z lekkim uśmiechem.

- Co cię interesuje z książek? – uśmiechnął się do mnie. – W sensie, jaki gatunek?

- Nie przepadam tylko za romansami. – zaśmiałem się. – Chociaż najczęściej czytam coś z gatunku sci-fi, thriller lub jakieś detektywistyczne książki.

- Hmm... A post-apokaliptyczne?

- Też są ciekawe, chociaż czasem przerażające… - przyznałem szczerze.

- Może jestem w stanie ci pomóc zatem. O ile chcesz kilka propozycji.

- Chętnie przyjmę pomoc. – uśmiechnąłem się. – W takim razie chodźmy, może uda nam się coś znaleźć.

Wyruszyliśmy więc do biblioteki. Z pewnością nie był to długi spacer, ale zawsze coś. Z resztą, możemy potem iść gdzieś dalej. Idąc obok Mike’a zerknąłem na niego kątem oka. Choć przed chwilą przyjacielsko ze mną rozmawiał, odnosiłem dziwne wrażenie, że wcześniej  chłopak był podenerwowany i miałem przeczucie, że to przeze mnie. Może nie chciał ze mną wychodzić, a ja go zmusiłem? Może tak naprawdę Mike nie lubi mnie tak bardzo, jak ja jego, a ja po prostu zabieram mu czas? Podczas wcześniejszej rozmowy wyglądał na trochę zmieszanego…

Szczerze mówiąc zdążyłem się do niego przywiązać i śmiało nazywałem go przyjacielem. W czasie naszej krótkiej znajomości był dla mnie milszy niż ktokolwiek inny. Mógł mnie po prostu zostawić, gdy znalazł mnie wtedy w parku, ale wyraźnie przejął się moim stanem i uratował mi życie, dzwoniąc po karetkę. Wydawało mi się też, że jesteśmy całkiem podobni. Ale może on sądził inaczej… W końcu nie znaliśmy się tak długo. Mike ma chłopaka, najpewniej wielu innych przyjaciół, więc po co mu ja? Wplątałem go tylko w kłopoty i przeze mnie najadł się strachu. No i za nim łaziłem, wyciągałem na jakieś spacery… Trudno było mi odczytać myśli towarzysza, więc zacząłem czuć frustrację na myśl, że w czasie kiedy uważam się za jego przyjaciela, on może mieć mnie za dodatkowy problem. Choć wiedziałem, że może tak nie być, a taka rozmowa prawdopodobnie skrępuje Mike’a, postanowiłem zacząć temat. Wolałem wiedzieć, na czym stoję, a gdyby Mike faktycznie mnie zbytnio nie lubił, usunąłbym się z jego drogi.

- Mike? Mógłbym zadać ci pytanie? – zacząłem niepewnie.

Chłopak zdążył tylko się odwrócić i rzucić mi szybkie spojrzenie, ale nie zdążył odpowiedzieć. Spodziewałem się, że nie będzie mieć nic przeciwko, a nawet jeśli… I tak chciałem o tym porozmawiać.

- Czy nie czujesz się przy mnie niekomfortowo? – rzuciłem prosto. – Wiesz… mam na myśli, czy do czegoś cię nie zmuszam. Na przykład do przyjaźni. Nie zrozum mnie źle, po prostu mam wrażenie, że trochę wchodzę ci na głowę albo co…